×

Veri Merkezlerinde Etiketleme Şeması



Veri Merkezlerinde Etiketleme Şeması

Celal Ünalp 

 
Etiketleme, veri merkezi sorun giderme ve yönetim verimliliğini olağanüstü derecede artıran harika bir araçtır. Uçtan uca etiketleme şemasına sahip olmak, birçok veri merkezi işletmesinin ulaşamadığı bir olgunluk seviyesi göstergesidir. Günümüzün veri merkezlerinde çok önemli olan güvenilirliği sağlamada ve kullanılabilirlik süresini en üst düzeye çıkarmada etkili bir çarpandır.

Değişim, herhangi bir veri merkezi ortamında değişmeyen tek faktördür. Düzgün bir şekilde belgelenmedikçe yeni ekipman, hareketler ve hatta dahili ayarlamalar işletme tarafından görülemeyecektir. Görülemeyeni ölçmek, ölçemediğini yönetmek, yönetemediğini ayakta tutmak mümkün değildir.

Profesyonel bir veri merkezi yönetim sistemi, sorun çözmeye yardımcı olmak, sorunları izole etmek ve sorunların kaynağının izlenmesini hızlandırmak için etiketlemeyi kullanır. Etiketli tanımlama olmadan, sorun çözümündeki zaman ve maliyet faktörleri, hem BT personelinin ve kaynaklarının maliyeti hem de olası arıza süresinin maliyeti açısından çok büyük olacaktır.

İyi belgelenmiş bir kurulumun ekonomik faydaları çok yönlüdür ve sonuçta toplam sahip olma ve bakım maliyetini düşürür. Uluslararası veri merkezi altyapı standartlarına dayalı YÖNETİM SİSTEMLERİNİN kritik rol oynadığı yer burasıdır.

ISO/IEC/TR 14763-2-1:2011, 2011'den beri onaylanan ve altyapı etiketlemesi ve tanımlaması için net özellikler sağlayan bir standarttır. Bu çerçevede, kampüsler, tesisler, binalar, mahaller, salonlar, odalar, kablolar, kabinetler, raflar, elektrik, elektronik, mekanik ve manyetik donanımlar, özel panolar, bağlantı panelleri, krone ve reglet bloklarına kadar her şeyin standart bir etiketleme yöntemi vardır.

Bu standart, veri merkezi altyapısının varlık yönetimini şu şekilde ele alır:

a) Altyapı bileşenlerine uygun tanımlayıcılar atamak

b) Her bir tanımlayıcı için kayıtları oluşturan bilgi öğelerini belirtmek,

c) Bilgilere erişmek için bu kayıtlar arasındaki ilişkileri belirtmek,

d) Kayıt grupları hakkında bilgi sunan raporların belirtilmesi,

e) Grafiksel ve sembolik gereksinimlerin belirlenmesi

Standartlara uygun şekilde etiketlenmiş bir tesis, mal sahipleri, yöneticiler, sorumlular, yükleniciler, danışmanlar ve tesis personelinden tüm paydaşlara yüksek fayda sağlayacaktır.

Etiketleme standartlarındaki en temel gereklilikler şunlardır:
 
  • Üretici, ürün, teknoloji ve imalatçıdan bağımsız, genişletmeye uygun, işletmeye özel bir etiketleme şeması seçilmesi gerekir.
  • Altyapının bakımı yapılırken etiketlerin görünür olması gerekir.
  • Tüm etiketlerdeki metnin etiketleme makinesi tarafından oluşturulması gerekir.
  • Etiketlerin neme, ısıya ve ultraviyole ışığa karşı dayanıklı olması gerekir.
  • Etiketlerin okunabilir, görünür ve doğru olduğundan emin olmak için periyodik kontroller gerekir.
  • Görev kritik tesislerde renk kodlamalı etiket kullanımı tavsiye edilir.
Etiketlemenin veri merkezlerinin normal operasyonları ve acil durumlarda, faaliyet planlama, brifing, bilgilendirme, kayıt tutma ve raporlama teknikleri için ne kadar önemli olabileceği hakkında daha fazla bilgiyi bu makalemde derlemeye çalıştım.

Veri Merkezi Varlık Yönetiminin Kapsamı ve Sınırları

Veri merkezi sınırları, varlık yönetim sistemi tarafından dikkate alınan yapının içeriğini ve kapsamını tanımlar. Sınırlar, burada bulunan çevre, mahaller ve ekipman ile tanımlanır. Sınırlar, mekansal ve mantıksal değerlendirmelere dayalı olabilir veya bir diğer makalemdeki diğer kapsayıcı parametreleri içerebilir.

Konumsal, mekansal ve mantıksal tipik sınırlar, veri merkezi mülkünün çevresini ifade edecektir.

Sınır tanımları, toplam alan ve elektrik yükü açısından olabilir, ancak, değerlendirilmekte olan veri merkezi olarak kabul edilen alan ve ekipmanın temel unsurlarını içerecektir.

Ayrıca EN 50600 standardı, organizasyonel sınır güvenliği konusunu da açık bir şekilde ele alır ve fiziksel güvenliğe eşlik edecek kurumsal önlemler talep eder.

Güvenlikle ilgili diğer birçok bağlamda da ortaya çıkan bir başka kavram, iç içe geçmiş Derinlemesine Savunma'dır. Bu konsept tek bir güvenlik önleminin aşılarak yetkisiz erişime karşı varlıkların korunması için birden fazla güvenlik önlemi alınması anlamına gelir.

Fiziksel güvenlik için sınırların etiketlenmesi, kelimenin tam anlamıyla, fiziksel bariyerlerden oluşan güvenlik çevrelerinin soğan kabuğu benzeri bir konfigürasyonda düzenlenmesi gerektiğini ifade etmektedir.
No alt text provided for this image

EN 50600, veri merkezinin çeşitli alanlarının sınıflandırılabileceği dört koruma sınıfını tanımlar. Örneğin, aktarma alanı, toplantı salonları, depolar vb. bilgisayar odasına kıyasla farklı bir koruma sınıfı derecesine sahip olmalıdır.

Veri merkezinin boyutundan veya amacından bağımsız olarak veri merkezi mahalleri ve yollarının her biri, belirli bir Koruma Sınıfı olarak belirlenir. Bu sebeple koruma sınıfları, erişilebilirlik sınıfları gibi tüm veri merkezini ifade edecek şekilde tanımlanamaz veya kullanılamazlar.

EN 50600, dört Koruma Sınıfından (PC) oluşan bu sistemi kullanır. En güçlü korumayı gerektiren varlıklar, erişim kazanma kriterlerinin en kısıtlayıcı olduğu en yüksek sınıf olan Koruma Sınıfı 4 (PC4)'te yer alacaktır.

Bu bağlamda veri merkezi varlık yönetimi, tesis, mahaller ve güzergahlarının değerlendirileceği her bir hiyerarşik derecelendirme seviyesinde yukarıdan aşağıya veya dıştan içe doğru yapılacaktır.

Nitelikli Etiketleme Şeması Unsurları

Varlık yönetiminde bir tanımlayıcı (identifier), bir varlığa veya işletme tarafından tanımlanan herhangi başka bir öğeye atanan benzersiz isimdir. Tanımlayıcılar bir karakterden birçok karaktere kadar değişen uzunluklarda alfa-sayısal olabilir. Tanımlayıcı isimleri işletme etiketleme şeması uyarınca herhangi bir harf ile veya sembol ile başlayabilir, sonra aşağıdaki standartlara uygun harf, rakam veya alt çizgi gibi sembollerle devam edebilir.


Yönetilecek bir veri merkezi altyapısının her bir öğesiyle bir tanımlayıcı ilişkilendirilir. Benzersiz bir tanımlayıcı veya belirli bir öğeye benzersiz bir şekilde atıfta bulunacak şekilde oluşturulan tanımlayıcıların bir kombinasyonu, o öğeyle ilgili bilgi kaydını bulmak için anahtar görevi görür.

Tanımlayıcılardaki köşeli parantezler isteğe bağlı alanları gösterir. Köşeli parantezler tanımlayıcının parçası değildir.

İtalik karakterler değişkenleri ifade eder.

Köşeli parantezler hariç, diğer tüm italik olmayan karakterler, gösterildiği gibi tanımlayıcıda kullanılır.

Örneğin, bir beyaz alan tanımlayıcısı şu biçime sahiptir:

[[+c]+b]+[f]s

Kampüs tanımlayıcısı (c), bina tanımlayıcısı (b) veya kat (f) tanımlayıcısının dahil edilmesi durumunda tanımlayıcı, aşağıdakilerden birinin biçimine sahip olabilir :

+c+b+fs (kampüs>bina>kat>mahal)

+b+fs (sadece bina>kat>mahal)

+fs (sadece kat>mahal)

+c+b+s (kampüs>bina>mahal)

+c+s (sadece kampüs>mahal)

+b+s (sadece bina>mahal)

+s (sadece mahal)

Burada kullanılan s nihai mahal tanımlayıcısıdır.

+c kampüs tanımlayıcısının parantezlerinin, +b bina tanımlayıcısının parantezleri içinde iç içe geçtiğine dikkat edin.
Bu nedenle, +c kampüs tanımlayıcısı, yalnızca bina tanımlayıcısı +b'nin de dahil edilmesi durumunda dahil edilir.

Artı işareti "+", tanımlayıcının bir parçasıdır ve tanımlayıcının bir sonraki bölümünün bir nesnenin konum bilgisi olduğunu belirtir.

Eşittir işareti "=" bir nesnenin bir işlev yönünü belirtmek için de kullanılır (örneğin telekomünikasyon çıkışı için "=XO").

Nokta "." karakter tanımlayıcının alan için olan kısmını ve tanımlayıcının kabin veya çerçeve için olan kısmını ayırır.

İki nokta üst üste “:”, bağlantı noktası tanımlayıcılarının ön eki olarak kullanılır.

Alt tire “_” karakteri, bir kabinet, çerçeve veya duvar bölümündeki bir panelin dikey ve yatay koordinatlarını ayırır. Bir kablo tanımlayıcısında, ilk ve son bağlantı noktası, çiftler veya fiber numaraları arasında da kullanılır.

Eğik çizgi “/” yatay bir kablonun, omurga kablosunun veya telekomünikasyon yolunun iki ucunun tanımlayıcıları arasında kullanılır.

Ters eğik çizgi "\" , bir yama kablosunun (patch cord) veya atlama telinin iki ucunun tanımlayıcıları arasında kullanılır.

Bir bakım açıklığının koordinatları, bir kanal kümesi içindeki kanal numarası veya bir kanal içindeki alt kanal numarası gibi ek bilgiler parantez içinde verilmiştir.

Tesis Tanımlayıcıları

c - Kampüsler ve Yerleşkeler

Kampüs veya yerleşke tanımlayıcıları formatı c ile ifade edilen bir veya daha fazla alfasayısal karakterdir ve yönetim sistemi içinde benzersiz olacaktır.

Bir yerleşke veya kampüs tanımlanacaksa ve kuruluş tarafından başka bir şema uygulanmıyorsa, atamalar ön tanımlı bir kod sistemine, örneğin IATA havalimanı kodlarına dayalı olmalıdır:

+CKZ2 (CKZ - Çanakkale havalimanın hizmet verdiği bölge içindeki 2. kampüs)

Böyle bir kod sistemi yoksa veya uygulanabilir değilse, yerleşke veya kampüs aşağıdaki atama sistemini kullanmalıdır:

+[Ni][Ra]Ce

N - Ulusal


+N44 = İngiltere, +N1 = A.B.D. , +N90 = Türkiye gibi

R - Bölgesel

+R212 = İstanbul Avrupa Yakası , +R312 = Ankara, +R03 = Ege Bölgesi (Alfabetik)

C - Kampüs Numarası

C3 = Bu bölgedeki üçüncü yerleşkes

ÖRN : +N90R286C2 (Türkiye, Çanakkale'de bulunan 2. kampüs)

b - Binalar

Bina tanımlayıcıları aşağıdaki formatı kullanacaktır:

[+c]+b

Bina tanımlayıcıları formatı b ile ifade edilen bir veya daha fazla alfasayısal karakterdir ve bir üst hiyerarşide (kampüs veya kuruluş) benzersiz olacaktır.

Hazır bir kod sistemi yoksa veya uygulanabilir değilse, binalar aşağıdaki atama sistemini kullanmalıdır:

+[Ni][Ra][Ce]Bk

ÖRN :


+ESB2+B5 (ESB - Ankara Esenboğa havalimanın hizmet verdiği bölge içindeki 2. kampüsteki 5. bina)

+GM (bir kampüste olmayan GM adlı bir bina)

+MAR2 (benzersiz adı MAR2 olan bir bina, MAR1 adlı bir bina ile aynı kampüs veya bölgede olabilir, ancak bina adı yönetim sisteminde benzersiz olduğundan kampüs kimliği atlanmıştır.)

+N90C20B4 (N90C20 kampüsündeki 4. bina)

+B5 (ulus veya bölge tanımlayıcıları olmayan bir yönetim sistemindeki bina 5)

Mahal Tanımlayıcıları

İç Mekanlar

İç mekan veri merkezi alanı tanımlayıcıları aşağıdaki formata sahip olacaktır:

[+c]+b]+[f]s

f, mahalin yer aldığı binanın katını tanımlayan sayısal karakterler (tek katlı binalar için hariç tutulabilir)

s, f katındaki veri merkezi alanını veya alanın bulunduğu bina bölümünü benzersiz şekilde tanımlayan alfasayısal karakterler.

Burada kullanılan s nihai mahal tanımlayıcısıdır ve tek bir altyapıdaki tüm veri merkezi alanı tanımlayıcıları aynı formatta olmalıdır.

Örneğin, +N90C22B3 binasının zemin katındaki veri merkezinin adı +N90C22B3+0VM olabilir. Binanın sadece zemin katı olsaydı, veri merkezi alternatif olarak +N90C22B3+VM olarak adlandırılabilirdi.

Dış Mekanlar

Dış mekan veri merkezi alanı tanımlayıcıları aşağıdaki formata sahip olacaktır:
[+c]+T[(g)]

T, yerleşke içindeki veya kampüs tanımlayıcısı kullanılmıyorsa yönetim sistemi içindeki dış telekomünikasyon alanını, (g) alanındaki koordinatlarla birlikte veya tek başına benzersiz bir şekilde tanımlayan alfasayısal karakterler.

g, Küresel Konumlandırma Sistemi (GPS), Evrensel Enine Merkatör (UTM) veya parantez içindeki harita koordinatları ile isteğe bağlı alan.

ÖRN :
+PED(39.8809261 32.6835797) (Bu GPS konumundaki telekom kaidesi.)

+METU1+MH45 (METU1 kampüsündeki 45. manhole)

Kabinetler, Şasiler ve Duvar Panoları

Beyaz alanlar, büyük dağıtım odaları veya telekomünikasyon ekipman odaları gibi çok sıralı kabinler veya şasiler içeren alanlarda, ekipmanın, kabinlerin ve şasilerin adını ve yerini belirlemek için bir ızgara koordinat sisteminin kullanılması önerilir.

Yükseltilmiş yer karoları döşeme sistemlerine sahip mahallerde, alan tanımlaması, aşağıda açıklanan yükseltilmiş döşeme ızgara tanımlama şemasını kullanmalıdır.

 

Yükseltilmiş döşeme karoları bulunmayan mahallerde, varsa tavan döşemesi ızgarası, alan tanımlaması için temel olarak kullanılmalıdır. Mahalde yer karosu ızgarası veya tavan karosu ızgarası yoksa, kat planına özel bir ızgara çizimi uygulanmalıdır.

Izgara, kullanılıyorsa, iki şasinin veya kabinetin aynı ızgara koordinatlarını işgal etmemesini sağlayacak kadar sık ve yoğun olacaktır. 500 mm ile 600 mm (20 inç ila 24 inç) arasındaki ızgara aralığı kullanışlı olabilmektedir.

“X” ve “Y” eksenleri boyunca kullanılan karakter sayısı, ızgaranın kaplayacağı tüm alanı kapsayacak şekilde yeterli olmalıdır.

"X" ve "Y" eksenleri, gereken karakter miktarını en aza indirmek için tersine çevrilebilir. Odanın uzun eksenini “X” ekseni ve odanın kısa eksenini “Y” ekseni olarak seçmeyi değerlendirin.

Izgara için başlangıç noktası, kaplanacak alanın dört köşesinden herhangi biri olabilir. Başlangıç noktasını seçerken odanın genişletilebileceği yönü göz önünde bulundurun. Izgaranın başlangıç noktası, odanın herhangi bir olası genişleme yönünden uzak bir köşesinde olmalıdır.

Izgara koordinat işaretlerinin duvarlara, yer karoları veya tavan karolarına yerleştirilmesi tavsiye edilir.

Veri merkezi ızgara alanı tanımlayıcıları aşağıdaki formata sahip olacaktır:

[[[+c]+b]+[f]s.][x]y

“.” kullanımı, tanımlayıcının mahal için olan kısmını ve ızgara koordinatı için olan kısmını ayırır. İsteğe bağlı mahal tanımlayıcısı atlanırsa dahil edilmez.

x, kabinin veya çerçevenin “X” koordinatını belirten bir veya daha fazla alfabetik karakterden oluşur. “X” koordinatı için kullanılan karakter sayısı, ızgara tarafından kapsanan tüm alan boyunca aynı olacaktır.

Yukarıdaki görsele uygun biçimde, “X” ekseni boyunca 26 ila 676 koordinat gerektiren bir mahal, X ekseni sırasını “A” yerine “AA” ile başlatacaktır. 676 sayısı, AA ve ZZ arasındaki koordinatların miktarını temsil eder.

y, kabinin veya çerçevenin “Y” koordinatını belirten bir veya daha fazla sayısal karakterden oluşur. “Y” koordinatı için kullanılan rakamların miktarı, ızgaranın kapsadığı tüm alan boyunca aynı olacaktır.

Yukarıdaki görsele uygun biçimde, “Y” ekseni boyunca 10'dan fazla ancak 100'den az koordinat gerektiren bir boşluk, “0” veya “1” yerine “00” veya “01” ile başlamalıdı
r.
 


Izgara sistemi kullanan mahaller için, kabinetlerin ve şasilerin birden fazla ızgara yeri işgal etmesi mümkündür. Bu durumda, ızgara konumunu belirlemek için her kabinet veya şasi üzerinde, yukarıdaki görsele benzer şekilde, aynı konum kullanılacaktır.

Bu konum, ızgaranın başlangıç noktasına en yakın köşe, sol ön köşe, sağ ön köşe veya oda boyunca aynı konum kullanıldığı sürece ön merkez olabilir.

Bu konvansiyona uyulması, mevcut kabinetlerin veya şasilerin kimliğini değiştirmeye gerek kalmadan yer değiştirilmesine veya farklı büyüklükteki parçalarla güncellenmesine izin verir.

Izgara kullanılan mahallerde, duvar boşlukları, duvar boşluğunun ızgara koordinatlarını kullanacaktır. Duvar alanı, her bir ızgara koordinatının genişliğine göre bölümlere ayrılmalıdır.

Izgara koordinat sistemi, yükseltilmiş döşemenin altındaki veya asma tavandaki boşluklardaki muhafazaları tanımlamak için de kullanılabilir.

Yukarıdaki görselde, ön sağ köşesi +N90C2B3+0VM veri merkezindeki AD02 ızgara konumunda bulunan kabinin tanımlayıcısı:

+N90C2B3+0VM.AD02

Konum genellikle tesistekiler tarafından mevcut yerleşke olarak anlaşılacağından, etiketleme tanımlayıcının boşluk kısmını hariç tutabilir. Böylece kabinet yalnızca AD02 olarak etiketlenebilir.

Izgara Kullanılamayan Küçük Mahaller

Izgara tanımlayıcısını kullanamayan mahallerde, kabinetler ve şasiler sıra numaraları ve sıra içindeki konumları ile aşağıdaki formatta tanımlanabilir.

[[[+c]+b]+[f]s.]xy


x, kabinetin veya şasinin sıra tanımlayıcısını belirten bir veya daha fazla karakterden oluşur. Veri merkezi alanında yalnızca bir sıra varsa bu karakter isteğe bağlıdır.

y, kabinetin veya şasinin sıra içindeki yerini belirten bir veya daha fazla karakterden oluşur. Bir sıradaki konum tanımlayıcıları, aynı uçtan başlayan ve aynı yönde artan sayılarla sıralar arasında tutarlı olmalıdır.

ÖRN :

+N90C2B3+2KDK.1 (Üçüncü binanın, ikinci katındaki, 2KDK tanımlı odasındaki, birinci kat dağıtım kabineti veya duvar tipi panosu)

Panel Tanımlayıcıları

Tek bir dikey kolonda kabinete ve şasiye monte edilen paneller, aşağıdaki formatta tanımlayıcılara sahip olacaktır:

[[[+c]+b]+[f]s.][x]y+r1

r1, IEC 60297 raf ünitelerinde U olarak bilinen, kabinet kullanılabilir alanın en altından sayılarak, panelin üst kısmının konumunu belirten iki sayısal basamak olarak biçimlendirilir.

Alternatif olarak, kabinetin yan tarafını gösteren bir harf ve ardından U olarak bilinen, kullanılabilir alanın en altından sayılarak raf ünitelerinde panelin üst kısmının konumunu belirten iki sayısal basamak biçimlendirilebilir.

Bu durumda tarafı belirten harf, altyapı içinde sürekli olarak kullanılan herhangi bir benzersiz harf grubu olabilir, örneğin:

A, B, C, D harfleri bir kabinetin önden başlayıp saat yönünde ilerleyen (üstten bakıldığında) dört tarafı için kullanılabilir.

Kabinetlerin yanları dört pusula yönüyle hizalanmışsa, dört tarafı için N, S, E, W harfleri kullanılabilir.

Kabinetlerin yalnızca önü ve arkası kullanılıyorsa, F, R harfleri tercih edilebilir.

No alt text provided for this image

ÖRN : Yukarıdaki görselde kabinetteki, kullanılabilir alan pozisyonunda 35U konumuna oturan, üstten üçüncü panel +N90C2B3+0VM.AD02+35 olarak adlandırılır.

Dikey olarak hizalanmamış veya tek bir dikey kolona monte edilmeyen paneller, aşağıdaki format kullanılarak tanımlanmalıdır:

[[[+c]+b]+[f]s.][x]y+r1_r2

r1, panelin sol üst kısmının kabinet, şasi veya duvar panosunun sol alt kısmından dikey mesafesini santimetre(cm) olarak gösteren sayısal rakamlar.

r2, panelin sol üst kısmının kabinet, şasi veya duvar panosunun sol alt kısmından yatay mesafesini santimetre(cm) cinsinden gösteren sayısal rakamlar.

Alt çizgi “_” karakterinin dikey ve yatay koordinatları ayırdığından emin olun.

Panel Bağlantı Noktası ve Sonlandırma Noktası Tanımlayıcıları

Panel bağlantı(port) ve sonlandırma(termination) noktaları, paneli belirten karakterler ile portu belirten karakterler arasında iki nokta üst üste “:” kullanılarak aşağıdaki formatta tanımlanmalıdır:

[[[+c]+b]+[f]s.][x]y+r1[_r2]:P

P, panel üzerindeki bağlantı noktasını veya sonlandırma noktasını belirten bir ila üç karakterden oluşacaktır.

Bağlantı noktası/sonlandırma noktası tanımlayıcıları için kullanılan rakamların hane miktarı, kapaktaki tüm bağlantı noktaları veya sonlandırmalar için aynı olacaktır. Bu nedenle, 24 portlu bir paneldeki ilk port “01” ve 144 portlu bir paneldeki ilk port “001” olmalıdır.

ÖRN : Yukarıdaki görselde kabinetteki, kullanılabilir alan pozisyonunda 35U konumuna oturan, üstten üçüncü (48-portlu) panelin birinci bağlantı noktası +N90C2B3+0VM.AD02+35:01 olarak adlandırılır.

Yapısal Kablolama Tanımlayıcıları

Tam kablo tanımlayıcıları, bir elektronik veri tabanında bir kabloyu benzersiz şekilde tanımlamak için kullanılır. Pratik saha etiketlemesi için, genel konum bilgilerinin çoğu atlanabilir. Örneğin, bir beyaz alan içindeki kablolama üzerindeki kablo etiketleri için, tanımlayıcıların kampüs/site, bina ve oda kısmı normalde etiketlerden çıkarılabilir.

Omurga ve Kabinler Arası Kablolama

Tüm omurga kabloları ve kabinler arası kablolar (bir dağıtım, telekomünikasyon odası veya veri merkezi içindeki kabinetler, şasiler ve duvar panoları arasındaki kablolar) için tanımlayıcılar, kablonun her iki ucundaki bağlantı noktalarının/terminallerin tanımlayıcıları ile etiketlenecektir. Her iki ucun tanımlayıcıları bir ileri eğik çizgi ile ayrılacaktır.

Kablo birden fazla bağlantı noktasını/sonlandırmayı destekliyorsa, kablonun her iki ucundaki ilk ve son bağlantı noktası tanımlayıcıda sağlanmalı ve alt çizgi “_” karakteriyle ayrılmalıdır. Bu tanımlayıcıların formatı şöyle olacaktır:

Yatay Kablolama
 

Ara Bağlantı Kablosu ve Atlama Kablosu Tanımlayıcıları
 

Kablo Tava ve Güzergah Tanımlayıcıları
 


   
Paylaş:
E-BÜLTEN KAYIT
Güncel makalelerimizden haberdar olmak için e-bültene kayıt olun!
Sosyal Medyada Bizi Takip Edin!
E-Bülten Kayıt