Veri Merkezi Kablolama Tasarım Temelleri Kablolama Türleri Yazı Dizisi-5
Veri Merkezi Kablolama Tasarım Temelleri
Yazı Dizisi-5
Kablolama Türleri
Harun Çakın
Kablolama Türleri
EN 50600-2-4, birden fazla kablo türünü (şekil 4'e bakınız) kapsasa da, yapısal kablolamayla ilgili herhangi bir gereksinim tanımı vermemektedir. Yürürlükteki Avrupa kablo standartlarının yerini almak üzere oluşturulmamıştır, ancak kablo tanımları için bu standartlara gönderide bulunmaktadır. EN 50600-2-4 temel olarak 2 kablo türünün tanımını verir:
Noktadan noktaya: Jenerik bir kablo sistemi yerine özel bir kablo kullanarak iki IT ekipmanının doğrudan birbirine bağlanması. Noktadan noktaya iletişim yöntemi, aktif ekipmanı doğrudan bağlayan ayrık kablolar (tipik olarak fabrika tarafından üretilen) kullanmaktadır.
Sabit kablo: Eş seviyede veya hiyerarşik yapıda olan ve bu kutular arasında çapraz bağlantı veya ara bağlantı kurulmasını sağlayan kutular arasında EN 50173 serisinin jenerik kablo çözümleri dahil olmak üzere yapısal kablolama.
Noktadan noktaya kablolama
Noktadan noktaya kablolama, bağlantılar için en basit ve en ekonomik yöntem olarak gözükse de, birçok nedenden dolayı bu kablo türü sadece aynı veya iki bitişik kabin içerisinde yer alan bağlantılar için kullanılmalıdır. Noktadan noktaya kablolama, veri merkezinin gelişmesi, ekipman türlerinin ve yerlerinin değişmesi ve sınırlı bir kullanım ömrü beklentisine sahip olabilmesi nedeniyle genellikle tekrar kullanılmaz. Gerekli ara bağlantılarda sürekli değişiklikler, hem her bir değişiklik (Şekil 5 ve 6'ya bakınız) için gerekli olan planlama ve operasyonel kaynakları arttırır, hem de çevresel kontrol için olanlar dahil olmak üzere diğer altyapılara müdahale riskini arttırır. Bu nedenle, noktadan noktaya kablolamanın yer değişikliği ve büyümeyi desteklemediği de söylenebilir.
Aşağıda yer alan şekil, veri merkezinin büyümesi sırasında Noktadan noktaya kablolama kullanmanın olumsuz etkisini göstermektedir.
Şekil 5: Yapısal olmayan Noktadan noktaya kablolama altyapısında büyümenin etkisi (Kaynak: EN 50600-2-4)
Şekil 6: Noktadan noktaya kablolamanın yapısal olmayan büyüme örneği (Kaynak: EN 50600-2-4)
Sabit Kablolama
Bir veri merkezinde telekomünikasyon kablolaması altyapısı için çok daha iyi bir yaklaşım, sabit kablolama kullanımıdır.
Şekil 7'de gösterilen yapısal kablolama sistemi yaklaşımı, merkezi patch lokasyonlarındaki (CPL'ler) ekipman portlarını gösterir. Sunucudan depolamaya bağlantılar, CPL içerisinde yer alan kısa, kolay yönetimli patch kablolar kullanılarak yapılır. Sabit kablolarla CPL'lere bağlı ara dağıtım bölge patch lokasyonlarının (ZPL) kullanımı, değişikliklerin yönetilmesinde fazladan esneklik sağlar. Şekil 7, bir sabit kablo uygulamasının tanımlanan alanlardaki değişiklik aktivitesini nasıl ayırdığını göstermektedir. Yeni ekipmanlar, aktif sistemleri etkilemeden bir CPL veya ZPL'ye bağlanmaktadır ve böylece özel bir planlanmış çalışma süresi gerekmemektedir. Ekipman, CPL veya ZPL'de yer alan kablolar ile yeniden yapılandırılarak, planlanan çalışma süresi sırasında aktif sistemlere bağlanabilir. Bir değişikliğin soruna Güzergah açması halinde, yapılması gereken tek şey kabloları değişiklik öncesi konfigürasyonuna yeniden bağlamaktır. Sabit kablo uygulaması, daha az riske neden olan ve genel sistem işletiminin iyileştirilmesini sağlayan daha kolay, daha hızlı değişikliklerle sonuçlanarak sistem değişikliklerinin (ve kurtarmanın) uygulanması için gerekli olan sürenin daha doğru bir şekilde kestirilmesini sağlar.
Şekil 7: Yapısal kablolama altyapısı: kurulum ve büyüme (Kaynak: EN 50600-2-4)
Bundan sonraki yazı dizimizde “Kullanılabilirlik Sınıfları ve Sonuç Olarak Ortaya Çıkan Kablolama Mimarileri" anlatılacaktır.
Kaynak: COMMSCOPE grubunun “Data Center Cabling Design Fundamentals, Telecommunications Cabling Infrastructure Requirements according the Availability Classes I-IV of EN 50600-2-4” White Paper yayınının tercümesidir.
Güncel makalelerimizden haberdar olmak için e-bültene kayıt olun!